Κάθε χρόνο στις 12 Ιανουαρίου η Ινδία γιορτάζει την Εθνική Ημέρα Νεολαίας ή αλλιώς Yuva Diwas, η οποία είναι επίσης γνωστή ως Swami Vivekananda Jayanti. Η λογική πίσω από την 12η Ιανουαρίου ως η Εθνική Ημέρα της Νεολαίας είναι η ανάδειξη της σημασίας της εκπαίδευσης των νέων της χώρας και η αναγνώριση του Swami Vivekananda και των αξιών που πρεσβεύει.
Ο Swami Vivekananda γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1863, ήταν μια νεανική εικόνα με τις διδασκαλίες του να εξακολουθούν να καθοδηγούν τη νεολαία. Αρκετά σχολεία εκτελούν διάφορα προγράμματα, όπως παρελάσεις, συγγραφή δοκιμίων, ομιλίες, και άλλα αθλητικά γεγονότα για να τιμήσουν τη μέρα αυτή.
Εθνική Ημέρα Νεολαίας: Η Ιστορία
Το 1984 η κυβέρνηση της Ινδίας αποφάσισε να κηρύξει την ημέρα ως η Εθνική Ημέρα Νεολαίας ή Yuva Diwas. Η κυβέρνηση της Ένωσης παρατήρησε ότι «η φιλοσοφία του Swamiji και τα ιδανικά για τα οποία έζησε και εργάστηκε θα μπορούσαν να αποτελέσουν μεγάλη πηγή έμπνευσης για την ινδική νεολαία». Ήταν ένας σημαντικός εθνικιστής που πίστευε ότι η νεολαία της χώρας είναι οι πραγματικοί πόροι του έθνους που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση του έθνους.
Swami Vivekananda
(1863-1902)
Το αρχικό όνομα του Swami Vivekananda ήταν Narendra Nath Dutta. Ο Vivekananda ji γεννήθηκε στην Καλκούτα. Κατάγεται από μια απλή οικογένεια Βεγγαλών, τον Vishwanath Dutta (πατέρας) και την Vishwanath Dutta (μητέρα) ενώ ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του ώθησε την οικογένεια σε μια μεγάλη οικονομική κρίση. Ο Vivekananda, παρά το γεγονός ότι ήταν καλός μαθητής, δεν κατάφερε να εργαστεί για να βοηθήσει την οικογένεια του. Τα παρακάτω είναι τα πιο διαδεδομένα λόγια του μεγάλου ηγέτη:
“Η μεγαλύτερη θρησκεία είναι να είσαι πιστός στη φύση σου. Να έχετε πίστη στον εαυτό σας.” – Swami Vivekananda
“Ξεσηκωθείτε! Ξυπνήστε και μην σταματήσετε μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος.” – Swami Vivekananda
Δεδομένου ότι δεν εργαζόταν, έγινε άθεος. Ένας από τους δασκάλους του τον σύστησε στον Shri Ramkrishna Paramhamsa το 1881 στο ναό kali Dakshineshwar όπου και έγινε μαθητής του. Ο Swami ήταν πατριώτης και όλες οι πράξεις του ήταν προς το εθνικό συμφέρον. Ο άγνωστος μοναχός της Ινδίας έγινε ξαφνικά διάσημος στο Κοινοβούλιο των Θρησκειών στο Σικάγο το 1893 όπου μίλησε για τον ινδουισμό και τον ινδικό πολιτισμό. Οι γνώσεις του επί του ανατολικού και δυτικού πολιτισμού καθώς και η βαθιά πνευματική του διορατικότητα, η ένθερμη ευγλωττία, οι συζητήσεις, η ευρεία ανθρώπινη συμπάθεια, η πολύχρωμη προσωπικότητα και η φιγούρα του προκάλεσαν αίσθηση στους Αμερικανούς που ήρθαν σε επαφή μαζί του. Στην Αμερική έγινε πνευματικός πρέσβης της Ινδίας και παρακάλεσε για μια καλύτερη κατανόηση μεταξύ της Ινδίας και του Νέου Κόσμου, προκειμένου να δημιουργηθεί μια υγιής σύνθεση ανατολής και δύσης, θρησκείας και επιστήμης.
Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης ζωής τριάντα εννέα ετών εκ των οποίων μόνο δέκα αφιερώθηκαν σε δημόσιες δραστηριότητες και εκείνες, επίσης, εν μέσω σοβαρής σωματικής δυσχέρειας- άφησε για τους απογόνους του τα τέσσερα κλασικά του έργα: Jnana-Yoga, Bhakti-Yoga, Karma-Yoga και Raja-Yoga, τα οποία είναι εξαιρετικές πραγματείες για την ινδουιστική φιλοσοφία. Επιπλέον, έδωσε αναρίθμητες διαλέξεις, χειρόγραφα γράμματα τα οποία άφησε σε φίλους και μαθητές του, συνέθεσε πολλά ποιήματα και υπήρξε πνευματικός οδηγός για τους πολλούς αναζητητές, οι οποίοι ήρθαν σε αυτόν για διδασκαλία. Οργάνωσε επίσης την αποστολή Ramakrishna, η οποία είναι η πιο εξαιρετική τάξη οργάνωσης μοναχών της σύγχρονης Ινδίας. Η αποστολή είναι αφιερωμένη στη διάδοση του ινδουιστικού πνευματικού πολιτισμού όχι μόνο στην γενέτειρα του αλλά στην Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Ο William James, φιλόσοφος του Χάρβαρντ, τον θεωρούσε ως το «πρότυπο των Βεδανιστών (Vedantists)». Ο Max Muller και ο Paul Deussen, οι διάσημοι ανατολιστές του 19ου αιώνα έδειχναν σεβασμό προς το πρόσωπό του. «Τα λόγια του είναι σαν μουσική του Μπετόβεν, που ανακατεύουν ρυθμούς όπως η πορεία των χορωδιών Handel.
