Μια σειρά από εντυπωσιακές φωτογραφίες που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb απεικονίζουν με αξιοσημείωτη λεπτομέρεια 19 σπειροειδείς γαλαξίες που βρίσκονται σχετικά κοντά στον δικό μας, προσφέροντας νέα στοιχεία για τον σχηματισμό αστέρων καθώς και για τη γαλαξιακή δομή και εξέλιξη.
Οι εικόνες δημοσιοποιήθηκαν τη Δευτέρα (29/1) από μια ομάδα επιστημόνων που συμμετέχουν στο πρόγραμμα με την ονομασία Physics at High Angular resolution in Nearby GalaxieS (PHANGS), το οποίο λειτουργεί σε διάφορα μεγάλα αστρονομικά παρατηρητήρια.
Ο πιο κοντινός από τους 19 γαλαξίες ονομάζεται NGC5068, σε απόσταση περίπου 15 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, και ο πιο μακρινός από αυτούς είναι ο NGC1365, σε απόσταση περίπου 60 εκατομμυρίων ετών φωτός. Ένα έτος φωτός είναι 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, η απόσταση που διανύει το φως σε ένα έτος.
Οι νέες απεικονίσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb προήλθαν από τη NIRCam (κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας) και το MIRI (όργανο μέσης υπέρυθρης ακτινοβολίας) και δείχνουν περίπου 100.000 αστρικά σμήνη και εκατομμύρια ή ίσως δισεκατομμύρια μεμονωμένα αστέρια.
Οι εικόνες επιτρέπουν στους επιστήμονες για πρώτη φορά να αναλύσουν σε υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας τη δομή των νεφών σκόνης και αερίου από τα οποία σχηματίζονται τα αστέρια και οι πλανήτες, σε γαλαξίες πέρα από το Μέγα και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, δύο γαλαξίες που θεωρούνται δορυφόροι του δικού μας.
«Οι εικόνες δεν είναι μόνο αισθητικά εντυπωσιακές, αλλά αφηγούνται επίσης μια ιστορία για τον κύκλο του σχηματισμού των άστρων και της ανατροφοδότησης, δηλαδή της ενέργειας και της ορμής που απελευθερώνεται από τα νεαρά άστρα στο χώρο μεταξύ των άστρων», δήλωσε η αστρονόμος Τζάνις Λι του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη, κύρια ερευνήτρια των νέων δεδομένων.
Οι παρατηρήσεις του James Webb προχωρούν πέρα από εκείνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. «Χρησιμοποιώντας το Hubble, βλέπαμε το φως των άστρων από τους γαλαξίες, αλλά μέρος του φωτός εμποδιζόταν από τη σκόνη των γαλαξιών», δήλωσε ο αστρονόμος Ερικ Ροσολόβσκι του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα. «Αυτός ο περιορισμός καθιστούσε δύσκολο να κατανοήσουμε μέρη του τρόπου με τον οποίο ένας γαλαξίας λειτουργεί ως σύστημα. Με τις λήψεις του Webb στο υπέρυθρο φάσμα, μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα από αυτή τη σκόνη για να δούμε τα αστέρια πίσω από αυτή». Πηγή: flash.gr
