Το 2021 ήταν σαφώς καλύτερη χρονιά από το 2020. Το 2022 θα είναι ακόμα καλύτερο από το 2021. Ακόμα και χωρίς περιεχόμενο, για κάποιους αυτό ονομάζεται πρόβλεψη: δηλαδή να λέμε το προφανές όταν μιλάμε για το παρελθόν και να επιλέγουμε μία από τις τρεις επιλογές (θετικό, αρνητικό ή το ίδιο) όταν μιλάμε για το μέλλον.
Καθώς η απάντηση «το ίδιο» δεν πουλά ιδιαίτερα, όσοι κάνουν προβλέψεις συχνά επιλέγουν να λένε πως η κατάσταση θα βελτιωθεί, καθώς αυτήν την περίοδο, οι θετικές δηλώσεις «πουλούν» περισσότερο έναντι των αρνητικών.
Ας βάλουμε λοιπόν περιεχόμενο. Το 2020 ήταν η χρονιά που η παγκόσμια οικονομία μπήκε σε lockdown: πολλοί από εμάς μείναμε σπίτι, εταιρείες έκλεισαν για ολόκληρες βδομάδες, τα ταξίδια περιοριστήκαν σημαντικά και το παγκόσμιο ΑΕΠ συρρικνώθηκε περισσότερο από ποτέ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι περιορισμοί χαλάρωσαν σταδιακά κατά το 2021 και όλα έδειχναν να είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν του προηγούμενου έτους. Οι αφίξεις τουριστών, οι πωλήσεις ακινήτων, οι καταναλωτικές δαπάνες κλπ. ήταν όλα σε υψηλότερα επίπεδα, αφού όλοι επωφελήθηκαν του συνδυασμού της ανάκαμψης της ζήτησης, της φθηνής χρηματοδότησης, των ευεργετικών κυβερνητικών προγραμμάτων και της ακλόνητης αισιοδοξίας για το τι θα ακολουθήσει.
Στο πίσω μέρος, όμως, ενός μακροοικονομικού κύκλου φθηνής χρηματοδότησης και κυβερνητικών επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων, οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων αυξάνονται, με τους πλούσιους να συγκεντρώνουν όλο και περισσότερη περιουσία/ πλούτο στα χέρια τους. Προσηλωμένοι με πάθος στις οθόνες μας, παρακολουθώντας ο ένας την ζωή του άλλου, όπως θα έκανε μια γιαγιά που κάθεται στη βεράντα της και κουτσομπολεύει τους περαστικούς, αφήσαμε να συσσωρευτεί η εξουσία στα χέρια των λίγων, αφού μόλις το 40% μπαίνει στον κόπο να πάει να ψηφίσει και αυτοί είναι κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας, εύποροι και συντηρητικοί. Και κάπως έτσι πέρασε ένας ακόμη χρόνος και γεννήθηκαν μερικές ακόμα δεκάδες ψηφιακοί, ασύμφοροι «μονόκεροι». Αν οι «millennials» αντί να γκουγκλάρουν, έμπαιναν στο κόπο να διαβάσουν το βιβλίο «1984» του George Orwell (που στην πραγματικότητα γράφτηκε το 1949), πραγματικά θα τρόμαζαν.
Μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα λοιπόν, είμαι ευγνώμων που αρχίζω να δημιουργώ μια σχέση με τους γιους μου: το να μην μπορείς να βγαίνεις τα βράδια για φαγητό και να εργάζεσαι με τηλεδιάσκεψη έχει συμβάλει κατά πολύ σε αυτό. Παράλληλα, οι άνθρωποι στις επιχειρήσεις εξακολουθούν να διατηρούν κάποιας μορφής ανθρωπιά και είναι πρόθυμοι να δώσουν μια ευκαιρία στους νέους επιχειρηματίες. Αυτό βέβαια είναι απαραίτητο, αλλιώς ο κόσμος θα γινόταν σύντομα ένα πολύ βαρετό μέρος, γεμάτο με πολιτικές, διαδικασίες και μεθοδολογίες (και με παθιασμένους λογιστές που θα τις κατέγραφαν, θα τις έλεγχαν και τις επέβαλλαν).
Είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους που ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο (στην πραγματικότητα γι’ αυτούς δεν είναι όνειρο, αλλά δεδομένο). Αυτοί με κάνουν να ξυπνώ κάθε μέρα για να γίνω ένας από αυτούς, έτοιμος να τους υποστηρίξω και να σταθώ δίπλα τους. Από την άλλη, θέλω να ξεχάσω αυτούς που δεν μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν ποτέ στα ηλεκτρονικά μηνύματα μας και που επέλεξαν να μην βοηθήσουν όταν μπορούσαν. Μπορώ μόνο να τους πω ότι το κάρμα είναι… Ξέρετε τι είναι.
Θέλω επίσης να ξεχάσω τους ανθρώπους που ξέχασαν το ιρλανδικό ρητό, «Έχετε δύο αυτιά και ένα στόμα. Χρησιμοποιήστε τα αναλογικά». Θέλω να ξεχάσω εκείνους που πιστεύουν ότι αλλάζουν τον κόσμο κάνοντας υποχθόνιες πράξεις και καταστρέφοντας τα όνειρα των άλλων, ζητώντας λεπτομερή επιχειρηματικά σχέδια, προσωπικές εγγυήσεις, εξασφαλίσεις κλπ., λες και μια επαναστατική ιδέα τροφοδοτείται από χρηματοοικονομικές μελέτες και όχι από μια αμείλικτη πεποίθηση για την ανατροπή του εκάστοτε καθεστώς.
Θέλω να συνεχίσω να ονειρεύομαι ένα καλύτερο αύριο, όπου η αλλαγή είναι δυνατή. Εκεί που οι άνθρωποι επιλέγουν τα όνειρά τους από το να κυνηγούν να ανέβουν στην πυραμίδα της εξουσίας μιας εταιρείας που τους προστατεύει, κρύβοντας τις ανασφάλειές τους πίσω από ένα λογότυπο και έναν πλούσιο προϋπολογισμό μάρκετινγκ. Μα πάνω από όλα, θέλω να μεταδώσω και εγώ την ενέργεια εκείνων που έχουν πάθος γι’ αυτό που κάνουν. Άτομα που όταν τα συναντάς και τα ακούς να μιλάνε, πραγματικά αντιλαμβάνεσαι πόσο μαγική είναι η αύρα που κουβαλάνε (κάπως περίεργη περιγραφή αλλά πραγματικά όταν το νιώσετε θα καταλάβετε τι εννοώ).
Ένας ακόμα χρόνος τελείωσε…. και τι χρόνος ήταν! Θυμηθείτε πού βρισκόσασταν πέρσι τον Ιανουάριο. Πολύ πιθανόν βιώνατε ένα δεύτερο lockdown έχοντας την αίσθηση ότι αυτό ποτέ δεν θα τελείωνε. Και δες που βρίσκεστε σήμερα: επιζήσατε, είστε ακόμα πιο κοντά στον εαυτό σας, με περισσότερη σαφήνεια ως προς τα όνειρά σας και πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων σας. Τι χρονιά και αυτή! Ας συνεχίσουμε και το 2022!
