Μετά την ήττα των Γερμανών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι που έφτασαν μέχρι την Γερμανία, την χώρισαν σε γραμμές επιρροής και κατοχής. Η ανατολική Γερμανία μαζί με το ανατολικό Βερολίνο, προσαρτήθηκαν στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης. Οι υπόλοιπες «Ζώνες», ελέγχονταν από τις ΗΠΑ, την Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η πολιτική της ανατολικής Γερμανίας είχε διαμορφωθεί με την λογική και την ιδεολογική βάση του κομμουνιστικού κόμματος, αποτελώντας ουσιαστικά ένα σοσιαλιστικό κράτος. Έτσι, θέλοντας να αποσχιστεί από την υπόλοιπη «Δυτική» Γερμανία, στις 7 Οκτωβρίου του 1949, έγινε ανεξάρτητο κράτος, με το όνομα «Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας», που έμεινε περισσότερο γνωστή ως Ανατολική Γερμανία. Οι δυτικές ζώνες μαζί με την δυτική πλευρά του Βερολίνου, θα αποτελούσαν για 4 δεκαετίες την Δυτική Γερμανία.
Ο διαχωρισμός αυτός κράτησε για 41 ολόκληρα χρόνια, με το τείχος του Βερολίνου να είναι το σύμβολο αυτού του διαχωρισμού. Σε αυτά τα 41 χρόνια, πολλοί άνθρωποι έχασαν την ζωή του προσπαθώντας να περάσουν είτε στην μια είτε στην άλλη πλευρά του τείχους. Το Βερολίνο, το οποίο περιστοιχιζόταν εξ ολοκλήρου από την Ανατολική Γερμανία αλλά ήταν χωρισμένο στα δυο, έγινε το κέντρο της παγκόσμιας κατασκοπείας και η «πρωτεύουσα» του Ψυχρού Πολέμου. Οι ζώνες επιρροής πήραν τον χαρακτήρα κράτους, με τους ανθρώπους που κινούνταν ανάμεσα σε αυτές για οποιονδήποτε λόγο, να κινούν υποψίες με το παραμικρό.
Το 1990, και συγκεκριμένα στις 3 Οκτωβρίου, με απόφαση της ανατολικογερμανικής Βουλής, η Ανατολική Γερμανία προσχώρησε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έτσι, έδωσε τέλος και τυπικά στον Ψυχρό Πόλεμο, με την Γερμανία να γίνεται ξανά ένα κράτος, ύστερα από περίπου μισό αιώνα. ΠΗΓΗ
