Σε μια άκρως σημαντική απόφασή του, η οποία επηρεάζει δεκάδες συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε αίτημα για να εξετάσει και να γνωματεύσει κατά πόσον συγκεκριμένη διάταξη άρθρου για τις συντάξεις κρατικών υπαλλήλων, είναι συνταγματική.
Σύμφωνα με ρεπορταζ του Μιχάλη Χατζηβασίλη που δημοσίευσε το Philenews, η υπόθεση αφορούσε σε απόφαση του Γενικού Λογιστηρίου να αρνηθεί σε χήρα συνταξιούχου δημοσίου υπαλλήλου σύνταξη, επειδή ο γάμος τους τελέστηκε μετά που αυτός αφυπηρέτησε.
Όπως αναφέρεται σε χθεσινή απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ο σύζυγος της αιτήτριας αφυπηρέτησε την 1.2.1986 και ο γάμος τους τελέστηκε μεταγενέστερα της αφυπηρέτησής του, στις 11.12.2000. O σύζυγός της απεβίωσε το 2016.
Η απόρριψη του αιτήματος για σύνταξη χηρείας, στις 30.3.2016, βασίστηκε στο άρθρο 37(3) του Νόμου, ως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, σύμφωνα με το οποίο δεν λαμβανόταν υπόψη, για σκοπούς καταβολής σύνταξης χηρείας, γάμος που τελέστηκε μετά που ο θανών έπαυσε να είναι υπάλληλος.
Η επηρεαζόμενη προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο, το οποίο επικαλούμενο, κυρίως, την απόφαση Dias τη δικαίωσε, αποφασίζοντας ότι η πρόνοια του άρθρου 37(3) του Νόμου είναι αντισυνταγματική, καθώς πλήττει την αρχή της ισότητας, εφαρμόζοντας διαφορετικά κριτήρια μεταξύ ομοιογενών καταστάσεων.
Στην Dias επιζητείτο η κήρυξη, ως αντισυνταγματικού, του περί Λαχείων Νόμου, ο οποίος παρείχε, κατ’ εξαίρεση, δικαίωμα διεξαγωγής λαχείων στο Ρ.Ι.Κ.. Το αίτημα των εκεί εφεσειόντων απορρίφθηκε, διότι δεν υπήρχε διάταξη που να επιτρέπει την παραχώρηση παρόμοιας άδειας σε άλλους ραδιοσταθμούς.
Διακηρύχθηκε, με τον λόγο της ως άνω απόφασης πως η ανυπαρξία νομοθετικής διάταξης δεν μπορεί να αναπληρωθεί με δικαστική απόφαση, γιατί σε τέτοια περίπτωση ο συνταγματικός έλεγχος που ασκεί το Ανώτατο Δικαστήριο θα μετατρεπόταν σε μέσο αναμόρφωσης ή συμπλήρωσης της νομοθεσίας.
Ουσιαστικά, αναφέρει το Συνταγματικό Δικαστήριο, εκείνο που καθιερώθηκε, με την ανωτέρω απόφαση, είναι πως, το Δικαστήριο, στην πορεία κρίσης ενός νόμου ως συνταγματικού ή όχι, δεν επιτρέπεται να νομοθετεί.
Είχε οδηγηθεί στο Εφετείο
Η απόφαση του Ανωτάτου είχε οδηγηθεί στο Εφετείο, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, όπου ακυρώθηκε η πρωτόδικη κρίση.
Αποφάσισε, σχολιάζοντας τα λεχθέντα, από το Διοικητικό Δικαστήριο, πως – και αυτό είναι που βάλλεται από την αιτήτρια – «η εμβέλεια της Dias United Public Co Ltd, δεν περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις όπου η νομοθεσία δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως διάταξη και άρα ο συνταγματικός έλεγχος του νομοθετήματος από το Δικαστήριο θα μετατρέπετο σε μέσο αναμόρφωσης ή συμπλήρωσης της νομοθεσίας, ως η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Επεκτείνεται και σε περιπτώσεις όπου από τη γενική ρύθμιση ενός νομοθετήματος επιζητείται η διαγραφή είτε επιφυλάξεων είτε φράσεων, έτσι ώστε η κήρυξή τους ως αντισυνταγματική να αφήνει τη γενική ρύθμιση ανέπαφη».
Το Συνταγματικό Δικαστήριο (εννιά δικαστές) γνωμάτευσε ομόφωνα ότι εδώ δεν επιχειρείται η ερμηνεία της νομοθετικής διάταξης του άρθρου 37(3) του Νόμου για μη παροχή σύνταξης χηρείας αν ο γάμος τελέστηκε μετά την αφυπηρέτηση, αλλά η ερμηνεία της απόφασης Dias την Αίτηση και τη γενικότερη επιχειρηματολογία του, η παρερμηνεία της Dias, καθιστά, κατ’ ισχυρισμό του, αναγκαία την ερμηνεία του Άρθρου 28 του Συντάγματος.
Συνεπώς, ανέφερε, «ανεξάρτητα από την ορθότητα ή μη της απόφασης του Εφετείου και χωρίς να γνωματεύουμε αν το άρθρο 37(3) του Νόμου εισάγει ή όχι άνιση μεταχείριση, κρίνουμε πως το διατυπωθέν νομικό ερώτημα δεν εμπίπτει σε καμία από τις θεσμοθετημένες προϋποθέσεις του άρθρου 9(2)(γ).
Αποτελεί συγκεκαλυμμένη έφεση για έλεγχο της ορθότητας της απόφασης του Εφετείου, κάτι που εκφεύγει του δικαιοδοτικού μας πλαισίου». πηγή: Philenews
