Η στρατηγική της Ουάσιγκτον για το Ιράν είναι γεμάτη αβεβαιότητες, με την πιθανότητα σύγκρουσης να φέρνει προκλήσεις και ευκαιρίες για την ευρύτερη περιοχή
Ο Τραμπ μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι: Οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες μιας πιθανής εμπλοκής των ΗΠΑ σε πόλεμο με το Ιράν
Όσα λαμβάνουν χώρα πολυεπίπεδα στη νέα κρίση που γέννησε και πάλι η Μέση Ανατολή δεν είναι πρωτόγνωρα – όχι τουλάχιστον όλα. Οι ΗΠΑ βρίσκονται και πάλι μπροστά σε μία απόφαση την οποία έχουν κληθεί να λάβουν και για το Ιράκ – δύο φορές – και για το Αφγανιστάν και τις δύο η επιλογή ήταν η ίδια: εμπλοκή.
Ο Ντόναλντ Τραμπ σήμερα βρίσκεται σε ένα κατώφλι που στο παρελθόν έχουν διαβεί και άλλοι Πρόεδροι μόνο που ο ίδιος έχει δεσμευθεί πως δεν θα περάσει ποτέ και έχει επικρίνει με σφοδρότητα όσους «έσυραν τη χώρα σε άσκοπους και πολυδάπανους πολέμους». Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται να έχει ζυγίσει αρκετά τα δεδομένα που έχει σήμερα στα χέρια του και η επιλογή που έχει αφήσει «μετέωρη» φαίνεται να γέρνει δελεαστικά υπέρ την εμπλοκής… Ο Τραμπ που έχει αρκετές φορές εκφράσει τον αμέριστο θαυμασμό του στο Πάτον, τον στρατηγό θρύλο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, σήμερα βλέπει μία ευκαιρία να βάλει το όνομά του και ο ίδιος στην ιστορία ως ο μοναδικός Πρόεδρος που «τόλμησε να τα βάλει με το Ιράν».
Τα εμπόδια που έχει μπροστά του είναι πολλά και κάποια από αυτά, αν και δεν τα υπολογίζει, είναι πιθανό να τα βρει μπροστά του μεσοπρόθεσμα. Σήμερα δεν είναι για παράδειγμα ξεκάθαρο εάν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει την απαραίτητη λαϊκή βούληση με τον μέρος του προκειμένου να εμπλέξει ξανά τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο που δεδομένα θα διαρκέσει όπως και όσοι έχουν προηγηθεί και θα απαιτήσει από την Ουάσιγκτον όχι μόνο χρήματα αλλά και σημαντική δαπάνη σε στρατιωτικό δυναμικό. Πριν από μερικές ημέρες ο Τραμπ στη στρατιωτική παρέλαση προς τιμήν του αμερικανικού στρατού – και των γενεθλίων του – είχε υπογραμμίσει πως οι ΗΠΑ έχουν τον καλύτερο στρατό και τα πλέον προηγμένα όπλα αλλά αυτά είναι για αποτροπή όσων επιθυμούν τον πόλεμο…
Ο Τραμπ που για ακόμη μία φορά φλερτάρει με στροφή 180 μοιρών στα όσα προεκλογικά με θέρμη υποστήριζε ειδικά στα περί πολέμων για να εμπλακεί σε πόλεμο με το Ιράν θα πρέπει να λάβει πέρα από τις δημοσκοπικές εθνικές διαβεβαιώσεις για το «ορθό» της επιλογής του και τις θεσμικές από το Σώμα του Αμερικανικού Κογκρέσου που εδώ και καιρό προσπαθεί να παρακάμψει με προεδρικά διατάγματα και κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για διάφορα ζητήματα…
Το εγχείρημα της εμπλοκής σε πόλεμο με το Ιράν δεν έχει φυσικά μόνο μειονεκτήματα και προβλήματα για το Οβάλ γραφείο αλλά και σημαντικές ευκαιρίες… Εάν οι ΗΠΑ καταφέρουν να περιορίσουν το Ιράν και σύρουν είτε το παρόν καθεστώς είτε μία νέα ηγεσία σε ένα διπλωματικό τραπέζι τότε ένα μείζον ζήτημα για την ευρύτερη περιοχή θα έχει όντως οριοθετηθεί. Την ίδια στιγμή η αμερικανική εμπλοκή δεν θα είναι «τσάμπα» ούτε και για το Ισραήλ το οποίο θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στις δυτικές απαιτήσεις για άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και εξομάλυνση σχέσεων και με τον Λίβανο. Εάν ο Τραμπ το «διαβάζει» ως τέτοια ευκαιρία είναι αμφίβολο αλλά είναι δεδομένο πως όσοι με πολιτική και διπλωματική γνώση τον περιβάλλουν θα του το επισημάνουν όταν οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες.
Στον αντίποδα μία αμερικανική – άμεση εμπλοκή έστω και χωρίς χερσαία επέμβαση φέρνει το Ιράν κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο. Επί δεκαετίες η πολιτική και η ρητορική της Τεχεράνης είναι μία πολιτική αποτροπής και αποφυγής μίας τέτοιας εμπλοκής. Ο τρόπος με τον οποίο το Ιράν αντέδρασε στις εκκλήσεις – έντονες η αλήθεια είναι – του Τζο Μπάιντεν για περιορισμένο χτύπημα προς το Ισραήλ πριν από μερικούς μήνες το αποδεικνύει ειδικά με τις εικόνες που όλοι βλέπουμε σήμερα από το κέντρο του Τελ Αβίβ με ιρανικούς βαλλιστικούς να βρίσκουν όλο και πιο συχνά στόχο…
Το Ισραήλ δεδομένα βρίσκεται και πάλι σε πλεονεκτική θέση μετά από μία μικρή παρένθεση στην οποία Τραμπ και Νετανιάχου δεν συνομιλούσαν και ο Αμερικανός Πρόεδρος πίστευε πως μόνο από την παρουσία του και την περιοδεία στην Αραβική Χερσόνησο θα κατάφερνε να γεφυρώσει χάσματα και να λύσει προβλήματα δεκαετιών. Το Ισραήλ έχει κάνει ξεκάθαρο – ειδικά εάν φέρει άμεσα τις ΗΠΑ στο πεδίο – πως χωρίς αυτό εξωτερική πολιτική και αλλαγές στη Μέση Ανατολή δεν υπάρχουν. Ο Νετανιάχου, σαφώς πολύ εμπειρότερος από τον Τραμπ, έχει κερδίσει ένα πρώτο στοίχημα αλλά γνωρίζει καλά πως όσα του ζητηθούν την επομένη της αμερικανικής συμμετοχής στο Ιράν πιθανότατα θα υποθηκεύσουν την ισραηλινή διπλωματία για αρκετά χρόνια. πηγή: protothema
