Tου Αντρέα Πέτσα, Κάτοικος Περιοχής, Φίλος Αχιλλέα Καϊμακλίου
Επειδή πολλά έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες ιστοσελίδες για το γνωστό θέμα του γηπέδου του Αχιλλέα Καϊμακλίου τις τελευταίες μέρες προβληματίζομαι για τα εξής τα οποία πιθανόν να πρέπει να απασχολήσουν κάποιους:
- Γιατί παρουσιάζεται ως επίτευξη ενός «οράματος» η αδειοδότηση για τον διαχωρισμό ενός γηπέδου; Ήταν μήπως εξ ανάγκης λύση; Αν ναι, γιατί δεν το λέτε;
- Πώς γίνεται η σημερινή ηγεσία του Αχιλλέα που είχε την ευθύνη για ολόκληρο το γήπεδο τα τελευταία 10 χρόνια να κάνει λόγο ότι αυτό παραμελήθηκε και πολλά άλλα τα οποία δημιουργούν και λανθασμένες εντυπώσεις; Ποιος ήταν ο υπεύθυνος για τη συντήρηση και καθαριότητα του χώρου αυτού που πολλοί από εμάς και τα παιδιά μας χρησιμοποιούσαμε σχεδόν σε καθημερινή βάση;
- Πώς η ηγεσία του Αχιλλέα κάνει αναφορά για «όραμα» όταν:
α) μειώνεται ο γηπεδικός χώρος από περίπου 10.000 τ.μ. σε γηπεδικό χώρο των 2.700 τ.μ.;
β) δημιουργείται δρόμος που καταλαμβάνει 1,100 τ.μ. και αφήνει 4,400 τ.μ. διαθέσιμα στην προοπτική για ανέγερση μελλοντικά οικοδομών;
γ) δεν έλαβε υπόψη καθόλου ούτε προσκάλεσε ποτέ τους περίοικους να μοιραστούν αυτό το «όραμα»;
δ) αγνόησε παντελώς την ευρύτερη κοινότητα και τους κατοίκους της και δεν τους έδωσε την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους;
ε) δεν ελάμβανε υπόψη το μακροχρόνιο συμφέρον του αθλήματος το οποίο ανέδειξε τον Αχιλλέα;
- Αυτό ήταν τελικά το «όραμα» του θρυλικού Αχιλλέα Καϊμακλίου; Να μειωθούν οι αθλητικοί χώροι του, κατά 70% περίπου; Να αποκτήσει ένα γήπεδο φούτσαλ και δύο γήπεδα τένις;
- Γιατί η ηγεσία του σωματείου, οι αρχές, πολιτικά σωματεία, κοινωνία να βάζουμε τον πήχη τόσο χαμηλά όσον αφορά τον αθλητισμό και την ποιότητα ζωής του απλού πολίτη;
Με τέτοιο «όραμα» οι Καϊμακλιώτες θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι;
Όλοι οι πιο πάνω είναι απλώς εύλογοι και ειλικρινείς προβληματισμοί χωρίς να στοχοποιούν οιονδήποτε, αλλά καλό θα είναι να ψάξουν κάποιοι πιο βαθιά για να βρουν απαντήσεις και όχι να ικανοποιούνται και να χειροκροτούν στο άκουσμα της λέξης «όραμα».
