Και η μετατροπή της Κύπρου σε «Θάλαμο αερίων»
Ένα παράνομο διάταγμα του δικαστηρίου λεμεσού έχει εγκλωβίσει την ζωή ενός συνανθρώπου μας τους τελευταίους 18 μήνες και η δικαστής της υπόθεσης φαίνεται να μην μπορεί να διεκπεραιώσει την εργασία της ως ορίζει το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εμπλεκόμενοι στη δική αναλαμβάνουν ρόλους που δεν τους αναλογούν και οι Κοινωνικές υπηρεσίες αδυνατούν να προστατέψουν το θύμα.
Το μόνο που φαίνεται να αντιλαμβάνεται η δικαστικός είναι η «γλώσσα» ενός συστήματος διαπλοκής με απουσία νομικού πολιτισμού και παρουσία νομικής αταξίας. Ο όρκος των δικαστών στην Κύπρο αποτυπώνει τη δέσμευσή τους να υπηρετούν τη δικαιοσύνη με ακεραιότητα, ανεξαρτησία και αμεροληψία. Όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, υποσχέονται να διαχειρίζονται τις υποθέσεις με αντικειμενικότητα και χωρίς εξωτερικές επιρροές, επιδιώκοντας πάντα την απονομή δικαιοσύνης. Η υψηλή αμοιβή τους αντανακλά την αυξημένη ευθύνη του ρόλου τους, καθώς κρίνουν κρίσιμα θέματα που αφορούν τα δικαιώματα και τις ζωές των πολιτών. Ωστόσο, η αμοιβή αυτή πρέπει να συνδυάζεται με την υπευθυνότητα και τον ηθικό ακέραιο χαρακτήρα, διασφαλίζοντας ότι η δικαιοσύνη παραμένει αδέκαστη και ειλικρινής. Πόση εξουσία μπορεί να έχει μία δικαστής, όταν η αδιαφορία της για την πραγματικότητα των ανθρώπων φτάνει σε σημείο να καταδικάσει αδικημένους να υποφέρουν ατελείωτα, ενώ οι ίδιοι οι θεσμοί που την προστατεύουν αποδεικνύονται ανίκανοι να παρέμβουν για να αποκαταστήσουν την πραγματική δικαιοσύνη;
Το Κυπριακό κράτος δικαίου έχει μετατραπεί σε ψιμυθιολόγο
Μία φίλη και έγκριτη νομικός στο πλαίσιο μίας συζήτησης που κάναμε που είπε πως πολλές φορές οι αστυνομικοί χρησιμοποιούν λαϊκότροπα την έκφραση «Μακιγιάρισμα» πριν παρουσιάσουν ανθρώπους στο δικαστήριο ενώπιο δικαστών υπονοώντας λίγο πολύ ότι δεν παρουσιάζουν την αλήθεια όπως έχει αλλά όπως βολεύει τους εμπλεκόμενους για να μειώσουν το διοικητικό κόστος ο καθείς από την πλευρά του. Αυτό φυσικά δεν ξέρω αν ισχύει αλλά σε μία χώρα που ο χρηματισμός αποτελεί σκιώδη οικονομία ποιος ξέρει την αλήθεια και ποια η πραγματικότητα του κράτους δικαίου;
Και αφού πίασαμε το μακιγιάζ θα πρότεινα στην Υφυπουργό παρά τω προέδρω που έχει την ευθύνη της προετοιμασίας της χώρας για την ευρωπαϊκή προεδρία, να μην την νοιάξει το «μακιγιάρισμα» αλλά αν μη τι άλλο να φροντίσει να μην γίνουμε ρεντίκολο πάλι. Αυτό είναι απλό. Λειτουργούς με αίσθηση καθήκοντος και γνώση του σκοπού ίδρυσης της Ένωσης, μα κυρίως να αποφασίσουμε αν ανήκουμε στη δύση ή στην ανατολή που έλεγε και ο Εθνάρχης. Έχει η ματιά μας ευρεία όψις η εθελοτυφλούμε για να έχουμε μία εξαρτητική σχέση με την ένωση.
Είμαι σύμφωνος με την παγιωμένη θέση ότι ο ενεργός πολίτης δεν πρέπει να περιμένει το κράτος να κάνει κάτι για αυτόν αλλά να σκέφτεται τι μπορεί να κάνει αυτός. Όταν όμως οι παραλήψεις του κράτους δικαίου είναι πιο μεγάλες από τον ρόλο του οι λειτουργοί του λησμονούν την προσωπική τους ηθική και τον αξιακό κώδικα του επαγγέλματος τους.
Θα περιμένα από μία δικαστικό που αμείβεται με παχυλό μισθό για να «σάζει» μέχρι και τα εγγόνια της αν δεν έχει την αίσθηση του ρόλου και του όρκου που έδωσε, απλά να γίνεται διεκπερωτική, και να εφαρμόζει τους νόμους όπως το σύνταγμα ορίζει και όχι όπως την καθοδηγούν οι εμπλεκόμενοι δικηγόροι και η αστυνομικοί.
Θα περίμενα από μία ακριβοπληρωμένη δικηγόρο η οποία apropos ήταν και πρώην συνάδελφος της δικαστού σε άλλο δημόσιο θεσμό, να μην εμποδίζει ανερυθρίαστα έναν μάρτυρα να ολοκληρώσει την μαρτυρία με αποτέλεσμα η δικαστής να την διακόψει και να είναι φειδωλή στις χρεώσεις της για να μην έχει το άγχος να κερδίσει την δίκη ,
Θα περίμενα από τον δικηγόρο του ανθρώπου που συνειδητά προσπαθούν να εξαθλιώσουν να αντιδράσει για το παράνομο διάταγμα που ουσιαστικά οδηγεί τον πελάτη του σε ανεπανόρθωτες ζημιές οι οποίες αγγίζουν το όρια της ψυχολογικής και σωματικής υγείας τους ανθρώπου.
Θα περίμενα από την Κοινωνική λειτουργό η οποία επίσης αμείβεται από τον κυπριακό λαό για την φροντίδα της κοινότητας να μην κλείνει την πόρτα κατάμουτρα σε κανένα άνθρωπο, να μάθει να ακούει ενεργητικά αλλά ας κάνει τουλάχιστον κοινωνική εργασία γιατί πρέπει να δικαιολογεί το μισθό της και να αντιλαμβάνεται πως η προστασία των προσωπικών δεδομένων δεν είναι απλά όρος πολιτικής ορθότητας.
Θα περίμενα από ένα υποτίθεται καλό νοσοκομείο να μην επιπλήττει έναν άνθρωπο που τα μεσάνυχτα σφαδάζει από πόνο με εμφανή έκκριση αίματος να μην τον επιπλήττει γιατί δεν δοκίμασε κάποιο παυσίπονο και τόλμησε να πάει στις πρώτες βοήθειες. Αν μη τι άλλο με τόσα φράγκα που παίρνουν από ΓΕΣΥ θα έπρεπε να ξέρουν, αφού συνεργάζονται και με ιδιωτικό πανεπιστήμιο, ότι ο λόγος που δεν αντικαθιστούμε τους γιατρούς με ρομπότ και δεν βάζουμε μία μηχανή τεχνητής νοημοσύνης να κάνει την ορθή διαλογή ασθενών ονομάζεται ενσυναίσθηση , μηδαμινή απόσταση εξουσίας και ενεργητική ακρόαση.
Θα περίμενα από ένα νοσηλευτήριο τάχα μου ευρωπαϊκών προδιαγραφών να έχει ρέστα για να δώσει σε έναν άνθρωπο και όχι η λειτουργός να του λέει «τώρα αλλαξα βάρδια δεν μπορώ να σου δώσω ρέστα. Λες και ο άνθρωπος ζήτησε φρέντο εσπρέσσο
Θα περίμενα από τον κ. Χαρτζιώτη αν μη τι άλλο να την προστατεύει και να ανοίξει άμεσα διάλογο με την Κοινωνία των Πολιτών. Επιπρόσθετα του προτείνω όπως επιτέλους δώσει σημασία στην εκπαίδευση των λειτουργών της δικαιοσύνης εν τω συνόλω και στη δημιουργία κουλτούρας ορίων μεταξύ αμεροληψίας -μεροληψίας . Αλλά βλέπετε, όταν πήγε η Έμιλυ να το κάνει εσείς κοιτούσατε το μακιγιάζ της αντί να την αφήσετε να κάνει την δουλειά της.
Θα περίμενα από ένα υποτίθεται καλό νοσοκομείο να μην επιπλήττει έναν άνθρωπο που τα μεσάνυχτα σφαδάζει από πόνο με εμφανή έκκριση αίματος να μην τον επιπλήττει γιατί δεν δοκίμασε κάποιο παυσίπονο και τόλμησε να πάει στις πρώτες βοήθειες. Αν μη τι άλλο με τόσα φράγκα που παίρνουν από ΓΕΣΥ θα έπρεπε να ξέρουν, αφού συνεργάζονται και με ιδιωτικό πανεπιστήμιο, ότι ο λόγος που δεν αντικαθιστούμε τους γιατρούς με ρομπότ και δεν βάζουμε μία μηχανή τεχνητής νοημοσύνης να κάνει την ορθή διαλογή ασθενών ονομάζεται ενσυναίσθηση , μηδαμινή απόσταση εξουσίας και ενεργητική ακρόαση.
Θα περίμενα από ένα νοσηλευτήριο τάχα μου ευρωπαϊκών προδιαγραφών να έχει ρέστα για να δώσει σε έναν άνθρωπο και όχι η λειτουργός να του λέει «τώρα αλλαξα βάρδια δεν μπορώ να σου δώσω ρέστα. Λες και ο άνθρωπος ζήτησε φρέντο εσπρέσσο.
Έχω γράψει πολλές φορές για την λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών είναι γνωστές. Η γνώση μου λέει ότι όσο τις βλέπεις στα μίντια χάνουν το βασικό χαρακτηριστικό των ίσων αποστάσεων κοινωνίας θεσμών. Ωστόσο ως αντανακλαστικά της δημοκρατίας οφείλουν να πολεμούν την κακοδιοίκηση που κακοποιεί αντί να φροντίζει τους κανόνες που προστατεύουν τα δημοκρατικά δικαιώματα .
Θα περίμενα από την κυβέρνηση η οποία έχει εκλεγεί με παντιέρα την αντισυστημικότητα να έχει την αξιοπιστία να μην φορτώσει την δημόσια διοίκηση με ευθύνες που δεν της αναλογούν. Ένας από τους κορυφαίους Πολιτικούς Επιστήμονες ο Andrew Heywood,αναφέρει πως το αποτέλεσμα σε αυτή την συνθήκη είναι η θεσμοί να αντιδρούν χρησιμοποιώντας σκιώδη και διαπλεκόμενα συστήματα που είναι εκνομα και βιάζουν κάθε έννοια συνταγματικής τάξης.
Αλλά πλέον καλό είναι να μην περιμένουμε . Γιατί η Κύπρος σκοτώνει τα παιδιά της και αρνείται πεισματικά να καλλιεργήσει την ασφάλεια που οφείλει στον Κυπριακό λαό. Σε μια χώρα που χιλιάδες άνθρωποι πιστεύουν στην αθωότητα του Νεκτάριου του Αβακούμ, και σε μια κοινωνία που νοσεί από οικονομική εξαθλίωση, θεσμικό αναλφαβητισμό και έλλειψη κριτικής σκέψης, οι όρκοι που δόθηκαν από όσους έχουν αίσθηση καθήκοντος φαίνονται κούφιοι. Ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν χειρίζονται απλώς αριθμούς, αλλά ανθρώπινες ψυχές.
Σήμερα, ως Ευρωπαίος, σκεπτόμενος και ενεργός πολίτης, αντιλήφθηκα πως η ουσία είναι μία: Να πάψουμε να περιμένουμε από άλλους και να απαιτήσουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό να κάνει κάτι για αυτή τη χώρα. Μια χώρα που από «χρυσοπράσινο φύλλο» έχει καταντήσει «χρυσοπράσινο κούτσουρο» στον πάτο μιας λεκάνης που κοχλάζει.
Δεν σκοπεύω να υποχρεώσω καμία υπηρεσία να κάνει τη δουλειά της. Στόχος μου είναι να ευαισθητοποιήσω την κοινωνία και να καλέσω σε δράση τους ανθρώπους που πιστεύουν πως αυτός ο κόσμος έχει μέλλον – είτε βρίσκονται στη σωστή είτε στη λάθος πλευρά της ιστορίας μας.
Ως επιστήμονας, δεν θα ήμουν συνεπής στον δικό μου όρκο, τον οποίο έδωσα στο πανεπιστήμιο: πίστη στην αρεταϊκή ηθική, τον φιλελευθερισμό, την ελευθεριοκρατία, τον ωφελιμισμό και τη δεοντοκρατία. Η ενεργή πολιτότητα απαιτεί ηθική, ώστε ο πολίτης να διαμορφώνει τον δικό του αξιακό κώδικα και να αποφεύγει τη βλάβη που προκαλεί η παθητικότητα.
Για όσους βρουν σε αυτό το κείμενο αφορμή να αντιδράσουν αντί να δράσουν, δηλώνω πως δεν μπορώ να δικαιολογήσω ούτε εκείνους ούτε τον εαυτό μου, αλλά απόψε νιώθω πως δεν είμαι συνένοχος μπροστά στην προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προστασίας της ζωής.
Τέλος, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: η ουσία δεν βρίσκεται ούτε στην ιδιότητα του ανθρώπου που ανέφερα, ούτε στα εθνοτικά του χαρακτηριστικά.Ούτε καν που βρίσκεται τώρα και με ποιες συνθήκες. Η ουσία είναι μία: να βρούμε τον τρόπο να προστατεύσουμε τις ατομικές και πανανθρώπινες αξίες που μας ορίζουν ως κοινωνία και άνθρωποι να πεθαίνουν λόγω πολιτειακής αναλγησίας.
Η ανεπάρκεια ή η αμέλεια οποιουδήποτε εκ των παραπάνω φορέων έχει σοβαρές συνέπειες στην κοινωνία. Όταν το σύστημα της δικαιοσύνης λειτουργεί μηχανιστικά και χωρίς ενσυναίσθηση ή έλεγχο, τότε δεν εξυπηρετεί τον τελικό του σκοπό: την αναγνώριση και την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Ο κόσμος δεν είναι απλώς μια σειρά από άτομα που εκτελούν μηχανικά τις δουλειές τους· είναι μια κοινότητα που στηρίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμό. Όλοι οι εμπλεκόμενοι στον δικαστικό τομέα πρέπει να θυμούνται ότι η δουλειά τους δεν είναι απλώς μια διαδικασία· είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Η διατήρηση μιας δικαιοσύνης που θα έχει πραγματική αξία και θα λειτουργεί αδιάβλητα προϋποθέτει τη συνεργασία και την υπευθυνότητα όλων των φορέων του συστήματος. Από την κοινωνική υπηρεσία μέχρι τον τελευταίο δικηγόρο και την αστυνομία, όλοι είναι υπεύθυνοι για την ακεραιότητα του δικαστικού συστήματος. Και μόνο μέσα από μια συνεργατική και συνειδητή προσέγγιση μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι θεσμοί θα ανταποκριθούν πραγματικά στις ανάγκες και τα δικαιώματα των πολιτών, αντί να γίνουν απλά μηχανισμοί διεκπεραίωσης.
Υ.Γ.
Για να το πω απλά:
Στην Κύπρο, πολλοί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας των νοσηρών καταστάσεων που περιέγραψα. Σήμερα ένας άνθρωπος βρίσκεται εξαθλιωμένος από μία δικαστικό που δεν μπορεί όπως φαίνεται να δικαιολογήσει τον μισθό της πόσο μάλλον να κάνει τη δουλειά της χωρίς να προσβάλλει ολόκληρο το δικαστικό σώμα. Αν κοιτάξουμε την πρόσφατη ιστορία, αρκετοί από αυτούς είτε δεν ανακαλύπτονται ποτέ είτε οι δολοφόνοι τους καταφέρνουν να τους καλύψουν.
Εσύ, που διάβασες αυτό το κείμενο μέχρι το τέλος, θα κάνεις κάτι σήμερα – ή όποτε μπορέσεις; Σε μια άλλη ανάλυση, ίσως σας παρουσιάσω και τα γεγονότα που αποδεικνύουν πώς αυτό το σαθρό σύστημα δεν στοιχίζει μόνο ζωές, αλλά και εκατομμύρια ευρώ από την τσέπη μας.Μα κυρίως μας απομακρύνει από την πνευματική ιστορία του λαού μας. Αλλιώς αυτό το σύστημα που προβάλλεται ως αυθεντία θα οδηγήσει τα παιδιά μας να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» και θα εμβαθύνει το ρήγμα της Κύπρου με το πανευρωπαϊκό σύστημα αξιών και της σύγχρονης δημοκρατίας
