Του Κώστα Μαυρίδη, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
Η Τουρκία δοκιμάζει για χρόνια τα αντανακλαστικά τoυ Ελληνισμού στην Αν. Μεσόγειο, από την Κύπρο μέχρι το Αιγαίο. Η ελλαδική αντίδραση υπήρξε … «ψύχραιμη», στην πραγματικότητα όμως κατευναστική. Όταν πέρσι ο Έλληνας πρωθυπουργός διακήρυττε σε ΗΠΑ και ΕΕ ότι «δεν θα δείξουμε καμιά ανοχή σε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων» (το οποίο επανέλαβαν διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι), θεωρήθηκε ότι επιτέλους κάτι αλλάζει. Όμως, την μια ήταν οι … «καιρικές συνθήκες που παρέσυραν το τουρκικό ερευνητικό πλοίο» ώστε να παραβιάσει τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, την άλλη ήταν που «τα καλώδια του τουρκικού πλοίου δεν άγγιξαν τον βυθό (!)», άλλοτε πάλι ήταν τα «εσωτερικά προβλήματα» του Ερντογάν, που υποτίθεται τον υποχρεώνουν σε τέτοιες συμπεριφορές. Έτσι φτάσαμε τελικά στο σήμερα και ενώπιον ενός ακόμη επικείμενου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (24-25 Ιουνίου) όπου χάσαμε πριν γίνει.
Είναι τεράστιο πλεονέκτημα που Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται εντός της ΕΕ. Στο πλαίσιο των Ευρωτουρκικών σχέσεων μπορούμε να ασκούμε πίεση και κόστος, επειδή οι τουρκικές παρανομίες στην Αν. Μεσόγειο, ειδικότερα η συνεχιζόμενη κατοχή εδάφους της ΕΕ στην Κύπρο και η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο, είναι ταυτόχρονα προβλήματα της Τουρκίας με την ΕΕ. Από την άλλη, κράτη όπως η Γερμανία, για χρόνια «προστατεύουν» την Τουρκία από την επιβολή ουσιαστικού κόστους, μεθοδεύοντας παράλληλα την παραπομπή των παρανομιών σε διμερές ελληνοτουρκικό επίπεδο, όπου οι τουρκικές παρανομίες και επεκτατικότητα θα μετατραπούν σε πολιτικές διαφορές μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας-Κύπρου, όπως για χρόνια επιδιώκει και ο Ερντογάν. Τις προάλλες, η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ήταν το πρώτο βήμα στο «διμερές επίπεδο» που Τουρκία-Γερμανία επεδίωκαν. Ο «διαλλακτικός» νεοσουλτάνος «συμφώνησε» σε γραμμή απευθείας επικοινωνίας με τον πρωθυπουργό, με την εκτίμηση για ήρεμα νερά το καλοκαίρι στο Αιγαίο! Η ουσία όμως είναι άλλη: προωθήθηκε το «διμερές επίπεδο», με την Τουρκία να κερδίζει με αυτογκόλ που «πέτυχε» ο πρωθυπουργός της Ελλάδας εναντίον της εθνικής ομάδας. Αν η Μέρκελ της Γερμανίας διέπραττε κάτι παρόμοιο, δίκαια θα ετύγχανε σκληρής κριτικής. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε τώρα; Πάντως, με βάση το προσχέδιο συμπερασμάτων του επικείμενου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κάθε προσδοκία για ουσιαστικές κυρώσεις, που χτίστηκε σκληρά για χρόνια από όλους μας στην ΕΕ, έχει ήδη πνιγεί στα «ήρεμα νερά του Αιγαίου», καθώς η Τουρκία εποικίζει την Αμμόχωστο.
Η έγνοια και η προσδοκία μας είναι πανεθνική. Η χρόνια πολιτική του κατευνασμού και της φοβίας έφερε την Τουρκία μέχρι νοτίως της Κύπρου και της Κρήτης, όπου παραβιάζει την εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα. Στον συνδυασμό κατευνασμού και φοβίας, προστέθηκε και η ιδιοτέλεια της αθηναϊκής ελίτ εις βάρος των ουσιαστικών δικαίων του Ελληνισμού στην Αν. Μεσόγειο. Μια ελίτ με διασυνδέσεις στην Λευκωσία, που βολεύεται στα πρόσκαιρα «ήσυχα νερά του Αιγαίου», καθώς τα εθνικά δίκαια και ζωτικά συμφέροντα ακρωτηριάζονται.
