Η ευφάνταστη δημιουργός τους πλέκει ίνες από νάιλον και πολυουρεθάνη σε ριγέ υφάσματα που ξεπροβάλλουν στους περαστικούς και λάμπουν με ενσωματωμένα φώτα κάθε βράδυ.
Κρεμασμένα σε δημόσιες πλατείες και πάρκα, τα γλυπτά που περιλαμβάνονται στη σειρά «Earthtime» της Janet Echelman αναφέρονται στις καταστροφικές και ανεξέλεγκτες δυνάμεις που επηρεάζουν τη ζωή στον πλανήτη.
Η ευφάνταστη καλλιτέχνιδα πλέκει ίνες από νάιλον και πολυουρεθάνη σε ριγέ υφάσματα που ξεπροβάλλουν στους περαστικούς και λάμπουν με ενσωματωμένα φώτα κάθε βράδυ. Με μια μόνο ριπή αέρα οι άμορφες μάζες αναδύονται και συστρέφονται σε νέες μορφές σαν σύννεφα. «Κάθε φορά που ένας μόνος κόμπος κινείται στον άνεμο, η θέση κάθε άλλου στην επιφάνεια του γλυπτού αλλάζει, σε έναν συνεχώς εξελισσόμενο χορό».
Οι εξωτερικές εγκαταστάσεις διαμορφώνονται μετά από γεωλογικά γεγονότα τόσο καταστροφικά και ισχυρά που επηρεάζουν ελαφρώς την ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη. Κάθε τίτλος έργου της αναφέρεται στον αριθμό των λεπτών που διήρκεσε μια καταστροφή στη γη, που επηρέασε την περιστροφή της, με το «Earthtime 1.78» να αναφέρεται στον σεισμό και το τσουνάμι της Ιαπωνίας το 2011 και το «Earthtime 1.26» να μιλάει για έναν σεισμό του 2010 στη Χιλή.
Περιέχοντας αμέτρητους κόμβους και ζυγίζοντας εκατοντάδες κιλά, αυτά τα μνημειώδη δίχτυα είναι προϊόν αμέτρητων ωρών εργασίας μιας ομάδας αρχιτεκτόνων, σχεδιαστών και μηχανικών που ερμηνεύουν τα επιστημονικά δεδομένα για να φανταστούν τελικά την αρχική μορφή της εγκατάστασης.
Κάθε κομμάτι πλέγματος ξεκινά στο στούντιο με τεχνικές που γίνονται με το χέρι και στον αργαλειό, ενώ τα νήματα έχουν σχεδιαστεί κατά παραγγελία για να είναι δεκαπέντε φορές ισχυρότερα από τον χάλυβα όταν πλέκονται. Αυτό τους επιτρέπει να αντέχουν και να παραμένουν ευέλικτα καθώς εκτίθενται στα στοιχεία της φύσης, ενώ αυτά τα συστατικά και η αντοχή τους, μεταφορικά, παραπέμπουν στην ανθρώπινη φύση και ύπαρξη.
